Oktober 2005
Uit het archief van NieuwsuitDorst (webmaster Frenk Loonen).

+++

Voorwoord

Even dit:
Voor u alweer het oktober nummer van NieuwsuitDorst.nl. “Time flies when we are having fun” zegt men. En ‘fun’ is er nog genoeg zo aan het begin van deze herfst. De eerste bladeren in de tuin zijn alweer weggehaald. Lekker, in een fantastisch na-zomer-zonnetje genieten van het winterklaar maken van de tuin. Vogels die hun weg alweer gevonden hebben naar hun vaste ‘biets-plekjes’ omdat ze nog precies weten waar vorige winter extra eten te halen viel. Kwetterend en stoeiend voor een plaatsje op ‘de eerste rang’. De eerste kool,- en pimpelmezen hebben ‘hun stekkie’ al gevonden, de kauwtjes weten ook waar er voor hun iets extra’s ligt. Mussen zijn eigenlijk het hele jaar door gelukkig met broodkruimels van het tafelkleed. Persoonlijk kan ik weer eens niet wachten met het verstrekken van noodrantsoenen maar het vetbollen tijdperk moet nog even worden uitgesteld tot we echt te maken krijgen met vorst. De vogels zouden anders maar lui worden in een tijd dat er heus nog wel voldoende eten te vinden is.

De bomen laten hun bladeren gaan en bedekken de paden met een zacht knisperende laag. In de herfstvakantie met de kinderen naar het bos om van alles te verzamelen: bladeren, eikeltjes, dennenappels, kastanjes en takjes. Herfststukjes maken om ook een beetje ‘herfstkleurenwarmte’ in huis te halen. De zomer kwam maar langzaam op gang en lijkt nu moeite te hebben met het nemen van afscheid. Wij vinden het niet erg, kunnen we nog even in de tuin zitten, nog één keer barbecuen om het af te leren, de kinderen spelen nog volop buiten en ramen en deuren kunnen ’s middags nog best een poosje open.

In dit nummer weer voldoende informatie om eens voor de gaan zitten. Voor de pc of uitprinten en in een luie stoel gaan zitten of in De Klip waar je dan ook weer eens wat andere mensen tegenkomt.

Enjoy!

En u weet het: voor opmerkingen en/of suggesties kunt u ons altijd mailen of een brief brengen naar het correspondentie adres: Pijnboomstraat 6.

Met vriendelijke groet, Wilma van Dijk-Stolk

+++

Nieuws uit de Parochie Heilige Marcoen

Overleden
Cornelia W.G.G.M.Geurts Brouwers
Één dag na haar 65e verjaardag is Corrie gestorven. Rustig en waardig vertrok ze van deze wereld, waarop ze zo graag was. Langzaam was ze er naar toe gegroeid door ziekte en ongemak heen, maar altijd met moed en hoop. Corrie bleef genieten van het leven en van de mensen om haar heen. Haar kinderen herinneren zich een fijne jeugd en haar kleinkinderen zullen met veel plezier blijven terugdenken aan hun oma bij wie het zo fijn was in het Bos van Dorst. Moge zij rusten in vrede.

Gedoopt
Liese, dochter van Ralph van Hoof en Agnes Krzepton.
Fiene, dochter van Peter Klijs en Anita Raams.
Jens, zoon van Toon Joosen en Patricia Beekers.

Ouders en kinderen, van harte een gelukkige en gezegende toekomst gewenst.

Eerst communie en vormsel
Het is nog ver weg, maar sommigen willen het al weten: de data van eerste communie en vormsel in 2006.
We vieren de eerste communie op zondag 14 mei 2006 om 11.00 uur.
De vormselviering (dit jaar in Dorst) is op zaterdag 17 juni 2006 om 19.00 uur.
Voor de voorbereiding van de kinderen op deze bijzondere feesten zoeken we nog een aantal vrijwilligers. Informatie is te verkrijgen bij Mw.Corrie van den Bosch, 0161-411668.

Oktober: rozenkransmaand
Elke dinsdagavond om 19.00 uur gedurende de oktobermaand wordt in onze kerk de rozenkrans gebeden. U bent van harte welkom.

2 November: Allerzielen
Woensdag 2 november ’s avonds om 19.00 uur, houden we in onze kerk de allerzielenviering. De namen van hen die gestorven zijn sinds 1 november vorig jaar, zullen worden genoemd. Vereend rond de dood zullen we samen zijn, de dood, die een onherroepelijke werkelijkheid in ons leven is. We kunnen er niet omheen, al zouden we misschien wel willen. We moeten leven met de dood in ons midden, met onze eigen dood en met de dood van hen die- ons zijn voorgegaan. Allerlei gevoelens zijn op allerzielen weer extra aanwezig: gevoelens van verdriet, eenzaamheid en opstandigheid; gevoelens van dankbaarheid en verlangen. Gevoelens die er mogen zijn en die we dan ook niet moeten ontkennen of wegstoppen.

In het paas evangelie wordt ons verteld over de vrouwen die het graf van Jezus gingen bezoeken. In het graf, de plek van de dood, horen zij de boodschap van het leven: “Jullie zoeken Jezus de Nazarener die gekruisigd is. Hij is verrezen. Hij is niet hier.”

Alle verhalen over Jezus getuigen ervan dat Hij leeft, dat de dood geen vat op Hem heeft gehad. Met die evangelische boodschap van hoop en leven heeft het zin onze doden te gedenken. Ze zijn niet meer hier, ze leven, ze leven bij God. Niemand van ons weet hoe of waar dat is. We kunnen er alleen in beelden over spreken, menselijke beelden die het mysterie van de dood proberen te beschrijven, menselijke beelden die o.a. zeggen dat wij geborgen zullen zijn in Gods hand.

In dat geloof herdenken we onze doden. In dat geloof zullen we hun namen noemen en een kaars voor hen aansteken. Daarna gaan we in een stille tocht naar het kerkhof om onze overledenen te groeten en een kaarsje bij het graf of bij het kruis te zetten. Lichtpuntjes in een donkere avond als onder­steuning van ons gebed dat al onze dierbare overledenen in eeuwig licht en leven bij God mogen zijn.

Ton van Balveren

Werkjaar geopend
Op zaterdag 1 oktober werd het nieuwe werkjaar voor de parochie geopend. Tijdens de viering in de kerk werd ruim aandacht besteed aan het werk van de vrijwilligers nu en in de toekomst. Een prachtige, persoonlijke getuigenis werd uitgesproken door één van hen. Op veler verzoek volgt hierbij de tekst. Ik ben gevraagd vanavond wat te vertellen over mij als vrijwilliger. Wat ik doe als vrijwilliger, wat mij beweegt als vrijwilliger en wie ik ben als vrijwilliger. Wat ik doe als vrijwilliger is relatief eenvoudig om te vertellen. Ik ben benoemd als secretaris en ben dus lid van het kerkbestuur, samen met een vijftal andere parochianen en onze pastoor. Het kerkbestuur heeft ei­genlijk twee hoofdtaken. Aan de ene kant zijn zij verantwoordelijk voor het regelen van de middelen om sa­men ons geloof te kunnen vieren. Bijvoorbeeld deze ruimte, de voorgangers en, niet te vergeten, de centen. Eigenlijk zijn ze dus verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken. Aan de andere kant zijn we ook op de toekomst gericht en zijn we intensief bezig met het voortbestaan van ons geloof. We proberen nü de juis­te inschattingen en beslissingen te maken om ons geloof voor de toekomst zeker te stellen. Dat is een lasti­ge, maar zeker ook een boeiende taak. Hierbij kijken we over de parochiegrenzen heen en zoeken we de contacten en samenwerking op met andere parochies. Want samen staan we sterker. Ik probeer daar mijn steentje aan bij te dragen door onze parochie te vertegenwoordigen in de Huiskamer. Dat is een voorlopige naam voor het samenwerkingsverband van 4 parochies: die van Oosteind, van de Verrijzenis en de Antonius in Oosterhout en van ons hier in Dorst. Ik heb echter ook nog wat andere taken. Zoals de administratie van onze parochianen. En ook al kent God die allemaal bij naam, ik heb ze voor alle zekerheid toch ook maar op de computer gezet. Op diezelfde com­puter worden ook uw parochiebijdragen geadministreerd, wordt een deel van de Actie Kerkbalans uitgewerkt en worden de boekjes, zoals U die nu in uw hand heeft, samengesteld. U merkt het dus, ik verveel me niet. En nu vraagt U zich misschien af waarom ik dit doe. Die vraag heb ik mezelf ook weer gesteld, toen mij werd gevraagd vanavond een woordje te doen: Wat beweegt mij nou als vrijwilliger? Deze vraag is een stuk lasti­ger te beantwoorden, maar ik ga het wel proberen. Het is allemaal ruim 4 jaar geleden begonnen met de eenvoudige vraag van pastoor De Maat of ik secretaris wilde worden. Op mijn vraag wat dat zo’n beetje in­hield kreeg ik als antwoord: “Och, wat notuleren en enkele brieven schrijven.” Nou …, het is wat meer ge­worden, zoals U al gemerkt heeft. Blijkbaar heeft mij wat bewogen om er meer van te maken. En al terug­denkend is dat mijn geloof geweest. Mijn geloof in God en in de mensen om mij heen. En mijn geloof in de normen en waarden die ook door mijn kerk worden uitgedragen. Daarom zet ik me in voor de mensen om me heen, ook al is dat op beperkte schaal, en daarom probeer ik mijn steentje bij te dragen aan een betere samenleving. Sinds enkele jaren heeft deze inzet voor mijn geloof nog een extra stimulans gekregen: mijn kinderen. Twee ervan zitten hier nu in de kerk. Ook zij moeten straks kunnen, mogen en durven geloven. Dit geloof, deze overtuiging is wat mij beweegt om vrijwillig in en voor deze gemeenschap te werken. En dan blijft er nog een laatste vraag te beantwoorden: wie ben ik als vrijwilliger? Tja, ik ben Frank. Een parochiaan in een gemeenschap waar het prettig vertoeven is. Eén van de vele vrijwilligers die onze paro­chie levend houden. Eén van de gelovigen waar de toekomst van onze kerk van afhangt. Een mens die hoopt dat er met hem en na hem nog meer mensen willen werken aan een toekomst met geloof en vertrou­wen. Een vader die zijn kinderen en zijn vrouw nu en straks een mooi leven wil geven. En … een dorstige vrijwilliger die gelooft dat hij na al dit praten straks wel een pilsje verdiend heeft. Met een toost op ons geloof.

Frank van den Burg

Zelfdragende geloofsgemeenschap
Kortgeleden presenteerde onze bisdomleiding een notitie. Een gespreksnotitie wordt het genoemd, want er moet flink over gesproken gaan worden. De titel van het verhaal geeft weer waarover het gaat: “De komende tien jaar”. Het is een indringende notitie vol zorg over de toekomst van de kerk in ons bisdom, want geloof maar dat er binnen nu en tien jaar heel wat moet veranderen om ervoor te zorgen dat het geloof in God en de navolging van Jezus de Christus gaande blijft. De komende tien jaren zullen in onze kerkgemeenschap grote veranderingen zichtbaar worden, tenminste daar waar men wil dat de kerk blijft voortbestaan. Twee dingen heb je daarvoor nodig: mensen en middelen. Van beide zaken hebben we niet te veel en de verwachting is dat het nog minder zal worden. Hoe kunnen we als kerkgemeenschap overleven, wat kunnen we er de komende tien jaar aan doen? Dat zijn vragen uit de notitie die beantwoord moeten worden. Zo’n veertig jaar geleden begonnen de grote veranderingen in onze kerk, gelijktijdig met de grote veranderingen in onze maatschappij. Tot dan waren we een volkskerk waarvan iedere katholiek als vanzelfsprekend lid was. De kerkelijke agenda bepaalde onze agenda. We lieten ons veel gezeggen vanaf de preekstoel. ‘Ja’ en ‘amen’ zeggen was eigenlijk genoeg, maar uiteindelijk bleek dat steeds minder mensen daarmee genoegen namen. Het werd anders, de volkskerk werd een keuzekerk. Mensen gingen steeds meer bewust keuzes maken omtrent hun deelname aan de parochie. Voor een aantal werd het zelfs een zeer aktieve deelname en daarbij denk ik aan al die vrijwil­lig medewerkenden die allerlei taken binnen een parochie op zich namen. Dankzij hen lukte het onze parochies in de afge­lopen jaren gaande te houden. Met hulp van vrijwilligers zal ook de toekomst van onze kerk veiliggesteld moeten worden. Cijfers laten zien dat er de laatste decennia veel veranderd is. Ik noem er een paar. Vanaf 1960 is in ons land het aantal leden van de rooms katholieke kerk gedaald van 40% naar 31%. Dat lijkt nog mee te vallen, maar zo’n getal zegt natuurlijk niet veel over de betrokkenheid van mensen. Een ander getal doet dat wel: het kerkbezoek daalde in veertig jaar van 65% naar 8,5%. En dan het aantal pastores: de beroepskrachten in het parochiepastoraat. In het bisdom Breda zijn nu nog 130 pastores werkzaam en met pastores bedoel ik: priesters, dia­kens en pastoraal werkenden. Over tien jaar is dat aantal bijna gehalveerd tot 75 professionele werkers in het pasto­raat. Het zijn maar een paar gegevens uit een dikke notitie. Wie denkt dat alles best kan blijven zoals het nu is, heeft het mis. “De maatschappelijke en kerkelijke ontwikkelingen, de verandering van de positie van de kerk in de samenleving en de schaarste aan mensen en middelen eisen dat er een nieuwe visie ontwikkeld wordt op parochie en gemeenschap in de komende jaren”, zo zegt onze bisdomleiding in de notitie “De komende tien jaar”. Er moet dus veel veranderen om te kunnen overleven. Eén ding is duidelijk: vrijwilligers wor­den nog belangrijker dan ze nu al zijn. In de notitie wordt gesproken over ‘zelfdragende geloofsgemeen­schappen’. Dit begrip wordt als volgt omschreven: “Het gaat om groepen en gemeenschappen die gedragen worden door mensen ter plaatse in kleinschalig verband. Dat betekent dat ze een bepaalde mate van vitaliteit bezitten dat ze regelmatig samen­komen; dat ze in hoge mate het eigen programma en takenpakket bepalen; dat ze zelf om ondersteuning, vorming of begeleiding vragen; dat ze verbindingslijnen met andere groepen onderhouden; dat ze zelf bondgenoten zoeken om hun doelstelling te realiseren en dat ze openstaan voor de maatschappelijke en kerkelijke context.” Vrijwilligers zullen dus de dragers worden van de plaatselijke geloofsgemeenschap. En waar zijn dan de pastores? De meeste werken nu al op afstand en de weinigen die er straks nog zullen zijn, zijn volgens de bisdomleiding als professionals in het pastoraat vooral nodig om vorming, toerusting en ondersteuning voor de vrijwilligers te verzorgen. Zo wordt de plaatselijke geloofsgemeenschap steeds meer van de plaatselijke gelovigen. Alleen als zij er zich voor blijven inzetten blijft de kerkge­meenschap in hun dorp of stadswijk bestaan. Binnenkort zullen we er nog wel meer van horen, want de notitie wordt de komende tijd uitgebreid besproken binnen ons bisdom. Ik heb maar enkele zaken uit de notitie aangetipt, zaken waar­voor we onze ogen niet mogen sluiten, want ook onze parochies krijgen te maken met de grote veranderingen binnen de kerk. We kunnen niet alles op zijn beloop laten en denken: “Het zal zo’n vaart niet lopen”. Beter is het alles onder ogen te durven zien. Beter is het besluiten te durven en te willen nemen en wat vooral heel goed is: meedoen en de schouders eronder zetten om de toekomst van onze plaatselijke geloofsgemeenschap te kunnen garanderen. Moge Gods zegen ons daarbij vergezellen.

Pastor Ton van Balveren

+++

Groeten uit Dorst – uit het Nieuwsblad Dorst van december 1992

BERRIE, foto vGool toevoegen

Het is mijn streven in deze rubriek prentbriefkaarten te laten zien die aansluiten bij de huidige toestand. Daarom ziet U op deze kaart De Roskam in betere dagen want op het ogenblik staat dit eta­blissement er maar een beetje triestig bij. De kaart is naar Gorinchem verstuurd in 1934 door Benjamin en de welpen. Uit de datum van afstempelen zien we dat het toen al een grote mooie horecagelegenheid was, zeker voor een plaats als Dorst. De steeds toenemende drukte op de Rijksweg, het toene­mende toerisme en het daarop inspelende zakelijke inzicht van Jan van Gool heeft daar na­tuurlijk aan bijgedragen. Midden op de foto is zelfs al een benzinepomp, uiteraard met handbediening, te ontwaren. De familie van Gool bouwde hun zaak uit tot een zeer druk bezocht hotel-café-restaurant. Zelfs vóór de tweede wereldoor­log waren ze dag en nacht open en men kon er elk moment van de dag of nacht een biefstuk bestellen en nog van goede kwaliteit ook. Het was dus eigenlijk al in een zeer vroeg stadium een wegrestaurant zoals we die nu langs onze grote wegen veel aantreffen. Zelfs onder de oorlog gingen de zaken door en men kon er met of soms zelfs zonder bonnen te eten krijgen. De familie van Gool bood niet alleen aan de doortrekkende reiziger gastvrijheid. Ook het dorp heeft veel gebruik gemaakt van de zaak. Zeker toen de opgroeiende zonen van Gool hun vader wisten te bewegen tot het bouwen van een grote zaal ontstond er een hele reeks nieuwe activiteiten. Zoals luisterrijke toneel­voorstellingen en spetterende revues. Omdat het volcontinu bedrijf voor Jan van Gool en zijn zonen toch op den duur te zwaar werd is de zaak later aan een reeks verschil­lende uitbaters ver­huurd. Ook toen pas ontstond de naam “de Roskam”. We zijn benieuwd hoe het pand er straks uit zal zien. Ik wens de nieuwe uitbater bij voorbaat veel succes!

Jos van Alphen

+++

Nieuws uit het gemeentehuis

Raadsvoorstel beschikbaar stellen krediet herziening plan Buitengebied
Het college verzoekt de gemeenteraad een krediet van € 80.000 beschikbaar te stellen voor een eerste herziening van het bestemmingsplan Buitengebied. Die herziening is nodig om tegemoet te komen aan een aantal wensen van de provincie.

Brief aan gemeenteraad over zwemvoorziening Surae
Burgemeester en wethouders gaan de gemeenteraad schriftelijk informeren over de plannen die een aantal ondernemers heeft ingediend voor de toekomstige exploitatie van Surae. B. en w. hebben besloten vijf initiatieven door te sturen naar Staatsbosbeheer, met de opmerking dat het college twee plannen als “waardevol” beschouwt. Staatsbosbeheer zal uiteindelijk een besluit moeten nemen over de eventuele exploitatie van Surae door een marktpartij.

Procedureregeling planschade
Het college heeft besloten een regeling op te stellen die het mogelijk maakt de kosten van planschade te verhalen op projectontwikkelaars en bouwondernemingen. Omwonenden die denken schade te ondervinden – bijvoorbeeld vermindering van de waarde van het huis – door ruimtelijke ontwikkelingen, kunnen een verzoek tot schadevergoeding indienen. Als dat verzoek wordt gehonoreerd, wordt de schade nu nog door de gemeente vergoed. Als gevolg van een wetswijziging wordt het nu echter ook mogelijk die kosten te verhalen op degene die rechtstreeks profijt heeft van die ruimtelijke ontwikkeling (projectontwikkelaar of bouwondernemer).

Raadsvoorstel standpuntbepaling buurthuizen
Burgemeester en wethouders gaan de gemeenteraad vragen het beleid voor dorps- en buurthuizen vast te stellen. Dat gebeurt aan de hand van een aangepast raadsvoorstel, waarin rekening is gehouden met inspraakreacties en opmerkingen vanuit de gemeenteraad tijdens de eerdere, opiniërende behandeling van dit dossier.

Plan van aanpak burgerijenquête
Burgemeester en wethouders hebben het plan van aanpak vastgesteld voor de burgerijenquête 2005. Via de burgerijenquête worden, via een uitgebreide vragenlijst, meerdere thema’s tegelijkertijd aan inwoners van Oosterhout voorgelegd. De burgerijenquête wordt om de drie jaar gehouden; voor de laatste keer gebeurde dit in 2002.

Kredieten voor rioolvervanging en –reparatie
Burgemeester en wethouders hebben besloten een aantal kredieten ter beschikking te stellen voor rioolvervanging en –reparatie. Het gaat dan om:

•  een krediet van € 86.280 voor rioolvervanging in de Spoorstraat te Dorst;
•  een krediet van € 86.700 voor rioolvervanging in de Teilingen;
•  een krediet van € 67.025 voor rioolreparaties in Den Hout en in de buurt De Warande.

Renovatiedag jeugdsoos Dorst
Het college van b. en w. heeft besloten een bedrag van € 92.270 uit te trekken voor de renovatie van het dak van de jeugdsoos Kaszah en van de brandweerkazerne te Dorst. Met deze investering is in de financiële planningen rekening gehouden.

Brief aan het College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Breda
Het College heeft een brief gezonden aan het College van de gemeente Breda als reactie op het voorontwerp structuurplan Breda-Oost.
In de perspectiefnota 2006 wordt het volgende gesteld:
“In Dorst – voor het college ook in de toekomst onlosmakelijk onderdeel van onze gemeente – is er in principe ruimte voor woningbouw (circa 350 woningen) die nauw aansluit op het bestaand stedelijk gebied, terwijl aan de rand van dit kerkdorp mogelijkheden zijn te komen tot kwaliteitsverbetering (met name Baarschot). De leefbaarheid van Dorst kan aanzienlijk worden verbeterd door de aanleg van een zuidelijke rondweg. Van die rondweg kan in de richting van Breda een groene worden ingericht”.
Uw planvorming rond Bavel, Beek en Berg mag volgens ons dan ook op geen enkele wijze de leefkwaliteit in de kern Dorst achteruit laten gaan en de toekomstige ontwikkeling van de woningbouwplannen in of aan de kern Dorst frustreren.
Plannen de perspectiefnota 2006 en begroting 2006.
In de perspectiefnota en de begroting 2006 is een bedrag opgenomen van € 350.000 voor de aanleg van een kunstgrasveld bij de Voetbalvereniging Neerlandia. Deze vereniging is hard toe aan capaciteitsuitbreiding van de velden. Een kunstgrasveld heeft een hogere intensiteit van bespeelbaarheid en gebruik en sluit daarom goed aan de plannen van de vereniging.

Dorst, 7 oktober 2005
Walther Hoosemans

+++

Nieuws uit de dorpsraad

Onderhoud Groen gemeente Oosterhout
Denie de Bie, beheerder openbare ruimte, heeft woensdag 21 september in een bijeenkomst van de Dorpsraad uitgelegd hoe dit beheer vanuit de gemeente geregeld is. Er zijn drie onderdelen:

• Groen: beplantingen, gazons, bermen enz.
• Grijs: bestrating, riolering, waterpartijen enz.
• Service en regie: klachten via meldpunt, handmatige straatreiniging, kermissen, markten enz.

Er wordt gewerkt met bestekken, d.w.z. werkomschrijvingen voor de gehele gemeente Oosterhout. Op deze bestekken wordt ingeschreven door aannemers. In Dorst werken medewerkers van BSW, met als hoofdaannemer Willemse uit Oosterhout.
Vanuit het toegekende budget gebeurt het volgende:
De trottoirs worden tegen onkruid geborsteld en gebrand eenmaal in 6 weken; het onkruid mag niet meer chemisch verwijderd worden. Aannemers werken hiervoor met een zichtbestek.
De gazons worden door medewerkers van de gemeente gemaaid om de 9 dagen, afhankelijk van het weer. Bermen tweemaal per jaar.
Bomen worden door de bomenploeg van de gemeente eenmaal per jaar gecontroleerd en eenmaal per 4 jaar gesnoeid; het stamschot (de takken die onderaan de bomen aan de stam verschijnen) wordt tweemaal per jaar weggehaald. Dode bomen worden vervangen (inboeten) in het voorjaar; gemeente heeft namelijk herplantingsplicht. Vóór half oktober moeten aannemers aangegeven hebben, waar planten en/of bomen moeten worden vernieuwd.
De hagen worden tweemaal per jaar over de gehele gemeente gesnoeid: de eerste keer in de weken 22 t/m 25 en de tweede keer in de weken 37 t/m 40.

In verband met overlast van de uitgroei van de hagen: tweemaal snoeien is eigenlijk onvoldoende (dit is de visie van de Dorpsraad) zal de Dorpsraad ten behoeve van deze snoei van de hagen vóór het nieuwe groeiseizoen in februari 2006 een onderbouwd voorstel indienen. Dit ook in het kader van veiligheid verkeer en kinderen.

Men is bezig met de ontwikkeling van een hondenkaart voor de gehele gemeente, eerst voor het centrum, daarna voor de kerkdorpen. Deze kaart geeft b.v. aan waar honden aan de lijn moeten en waar ze los mogen lopen en waar uitlaatplekken komen. Deze uitlaatplekken zullen regelmatig schoongemaakt worden.

Algemeen advies aan alle inwoners van Dorst: bel, als oplettend burger, het meldpunt van de gemeente Oosterhout: 0162 489999 bij voorbeeld wanneer er bij u in de buurt: een lantaarnpaal stuk is, er overlast is van riolering bij zware regenval, er stoeptegels loszitten, paaltjes omver gereden zijn, enz.enz.

Consultatiebureau Dorst
Op 15 september 2005 hebben vertegenwoordigers van de Dorpsraad een gesprek gehad met mw. Van Genuchten van Mark en Maas betreffende het verdwijnen van het consultatiebureau uit Dorst. Het aantal baby’s / kleuters dat uit Dorst gebruik maakt van de diensten van het consultatiebureau Mark en Maas varieert, doch is op dit moment 16 zuigelingen. Vernieuwde eisen aan huisvesting en het relatief geringe aantal kinderen uit Dorst zijn de hoofdredenen geweest om het consultatiebureau Dorst te sluiten en ouders te vragen om gebruik te maken van Teteringen of Bavel. M&M geeft toe dat het besluit en de communicatie hierover niet de schoonheidsprijs verdienen maar ziet hierin geen reden om het besluit terug te draaien. Op een uitzondering na heeft de Dorpsraad geen opmerkingen ontvangen en legt zich neer bij de bestaande situatie. Mochten er nog vragen zijn over de dagen en/of openingstijden van het consultatiebureau meld u dat dan bij uw Dorpsraad.

Woningbouw Dorst
Graag hadden wij u verder geïnformeerd over de stand van zaken Woningbouw Dorst. Er was een vergadering gepland op dinsdag 27 september 2005. Er bleek echter een misverstand te zijn over de uitnodigingen; het College van B&W wil eerst op de hoogte gebracht worden van de plannenmakerij, voordat er met externen gesproken wordt. Inspraak mag, maar eerst worden besluiten genomen over de hoofdlijnen! Zodra er iets te melden valt hoort u van ons.

+++

Voor de hondenliefhebber

Bang voor honden 
Op een dag loop ik met Oscar buiten te wandelen en zie ik een meisje van een jaar of 10 mij tegemoet komen. Zij stopt en staart naar Oscar. Ik denk dat ze bang is, of ze wil hem heel graag aaien. Als ik wat dichterbij kom weet ik het zeker… in haar ogen is af te lezen dat ze bang is… Natuurlijk houd ik Oscar kort, maar ik kan het niet laten om te vragen of ze Oscar misschien wil aaien. Misschien kan ze zo minder bang worden. Oscar ziet er natuurlijk wel eng uit, hij is een grote Berner Sennen met zo’n tikkelje arrogante blik… maar ik vertel haar dat hij de liefste hond van de wereld is en dat ze hem heel goed kan aaien, dat vind hij zelfs fijn… Ik blijf op een afstandje, zodat ik het niet op de spits drijf, zij heeft waarschijnlijk, net zoals bij honden, in deze situatie een wat grotere persoonlijke zone nodig. Ze staart naar Oscar en zegt opeens dat mama een keer gebeten is en legt het hele verhaal in geuren en kleuren uit. Een praatje maken kan ze goed, maar ze durft Oscar niet te aaien en dat zegt ze dan ook. Ik zeg tegen haar dat het al heel knap is om zo ‘dichtbij’ hem te zijn en we sluiten af met ‘misschien de volgende keer’… ‘Wat leuk’, denk ik, een opening… En dan een andere vrouw, die helemaal rood aanloopt en bijna hyperventilatie krijgt als ze Oscar ziet. Ik kwam één keer binnen haar zone van ik denk wel 20 meter en ze wist zich niet meer te gedragen. Ik was me van geen kwaad bewust, stond verbaasd van haar reactie en ben maar gewoon verder gegaan. Even later kwam ik haar in het dorp tegen zonder hond en toen heb ik gevraagd wat er nu aan de hand was. Ze vertelde dat al weg fietsend een hond achter haar aan had gehad en die had haar in de arm gebeten. Natuurlijk een erg traumatische ervaring… Dan gaat er meteen in me om wat de aanleiding voor die beet was en of deze situatie misschien voorkomen had kunnen worden? Elke keer als ik mensen tegenkom die bang zijn voor honden heb ik daar natuurlijk alle begrip voor, alleen ik vind het zo zonde, want je hoeft niet bang te zijn voor honden, als je maar begrijpt waarom een hond kan reageren en wat je kunt doen als het gebeurt. Daarvoor moet je goed HUN TAAL kunnen lezen! Maar… als je echt bang bent gebeurt er natuurlijk veel meer met je. Mensen die bang zijn vertonen vaak alarmerende kenmerken aan een hond, ze zijn loei-zenuwachtig, stoppen met ademhalen en staren de hond aan. Allemaal tekenen voor de hond om alarm te slaan. Ze zeggen toch wel eens dat honden het weten als je bang bent. Natuurlijk weten ze dat, ze zien dat aan je houding. Als jij zenuwachtig wordt en stopt met normaal ademen verandert je houding en die angstige blik doet je helemaal verstarren. Je moet voor de gein je nu maar eens heel angstig voelen, kijk maar eens hoe je houding verandert… Alles bij elkaar zijn er 2 dingen: hondentaal leren en in de praktijk leren je eigen angst te overwinnen zodat je niet dichtslaat zodra je een hond ziet. Ik heb een keer een vrouw op cursus gehad die alleen kwam, zonder hond. Gewoon voor haarzelf om in de theorielessen te leren over het gedrag van honden in relatie tot mensen en in de praktijklessen er gewend mee te raken. Je leert zo dat honden in bijna alle gevallen een reden hebben om te bijten. Er moet iets gebeurd zijn dat een hond zover drijft dat hij zich moet verdedigen. Dan doet hij dat uit angst of uit irritatie. Stel je voor dat een wildvreemde zomaar een arm om je heen slaat, dan geef je hem toch ook de wind van voren… Ik ken ook een voorbeeld van een instructeur die bijna gebeten werd tijdens uitleg van een oefening. Zij raakte een voor de hond gevoelige plek. Later bleek dat de begeleider de hond regelmatig door elkaar schudde als hij iets ‘stouts’ had gedaan. Een ander raakt deze plek en werd bijna gebeten. De instructeur maakte zich klein en wendde haar blik af waardoor de hond zijn aanval niet doorzette… Honden die zomaar aanvallen zijn er maar heel weinig, toch komen ze voor en daarvoor kun je op cursus leren welk gedrag zij dan vertonen en hoe je zelf een conflict kunt vermijden. Ik ben in mijn jeugd ook meerdere malen gebeten door mijn eigen hond, ik heb een aantal jaren geleden pas geleerd dat het toen niet zijn schuld was. Ik ben toen meegezogen in het oordeel van mijn ouders en de omgeving. Het oordeel over onze honden is tegenwoordig al snel geveld en het doodvonnis al bepaald. Als wij nu die moeite doen om over honden te leren dan bent u geholpen met uw angst en onze honden krijgen een rustiger leven, omdat er langzaamaan meer mensen komen die hun begrijpen.

Judith Hofman  

+++

Programma najaarsconcerten St. Joris

St. Joris heeft dit najaar een volle concertagenda die we graag met u willen delen. In de aanloop voor het bondconcours in Etten-Leur op 11 december aanstaande heeft de fanfare een aantal mooie concerten op het programma staan. Zo zijn we op zaterdag 15 oktober te gast bij de vereniging “Vlijt en Volharding” uit Alphen in Den Heuvel in Alphen, waar de concourswerken voor het eerst uitgevoerd gaan worden. Op zondag 6 november zijn er de onderlinge concertwedstrijden in “De Bussel” in oosterhout. Voor de fanfare een serieuze test, maar vooral een gelegenheid om te genieten van een middag muziek, ten gehore gebracht door verenigingen uit de regio. Later in de maand, op zondag 27 november zijn we te gast in Wouw bij muziekvereniging “Oranje”. Al deze concerten kunt u gratis bijwonen. Op zondag 11 december volgt de vuurproef als de fanfare deelneemt aan het bondsconcours in Etten-Leur, het eerste bondsconcours onder leiding van dirigent Frank Adams.

Buiten dit drukke programma vinden de leden van St. Joris nog tijd om de inwoners van Dorst persoonlijk te benaderen in het kader van onze jaarlijkse donateuractie. In de herfstvakantie zoeken wij u weer op in de hoop ook dit jaar weer van uw steun te kunnen genieten. Onze donateurs stellen ons in staat bovenstaande concerten te verzorgen met een goed instrumentarium en uitdagende muziek. Niet alleen met donaties aan de deur maar ook vooral door het buiten zetten van oud papier elke laatste donderdagavond van de maand. Hiervoor onze hartelijke dank en tot ziens op onze concerten!

St. Joris

+++

TV en Co

Het is zover. Na jaren geduldig wachten werden we verblijd met een vernieuwd zenderpakket van redelijke kwaliteit. Iedereen de gebruiksaanwijzing voor de dag gehaald en maar prutsen tot alles weer een beetje loopt. Kaartje van Casema erbij en maar zoeken naar….zenders die er niet bleken te zijn.

Helaas miste ik uiteindelijk de zenders ARTE, RTBF, France 2, ERTT Sat en het Etalagekanaal. Maar zonder iets daarvan te laten weten wijkt Casema af van hun eigen Standaard RTV abonnement.

Ik dacht eindelijk weer eens naar Brussel Frans te kunnen kijken maar ik schoof uit want in de plaats daarvan worden we opgezadeld met TV en Co. Een zender waar niemand op zit te wachten met een parmantig doende juffrouw en een gladde makelaar die ons een huis proberen aan te smeren dat we toch niet kunnen betalen.

Verder kregen we er wel een zender bij die in het Pluspakket thuis hoort namelijk Travel & Living. Waar we dat aan te danken hebben begrijp ik ook niet. Niet erg klantvriendelijk maar dat zijn we gewend van Casema!!

Groeten, Jos van Alphen

+++

Uit het Wando Journaal van september 1970

Herfst
’t Woord herfst maakt de echte natuurmens weemoedig. Weg met de bloemen, weelde van de zomer, weg vlinders, hommels, bijen, weg heerlijke stralende zon, weg ’t vogelgejubel in bos en struweel. Maar toch heeft de herfst aantrekkelijke natuurhistorische belevenissen. We denken aan paddestoelen, herfstkleuren van boom en struik, het bos wordt een toverwoud. Vogeltrek. Paddestoelen. Nog een opmerking. Pluk of verniel niet onnodig paddestoelen, want de hoeden brengen sporen voort die de bron zijn van nieuwe paddestoelen. En ook op onze paddestoelen moeten we zuinig zijn. Ze worden steeds schaarser. Herfst is ook de tijd van vruchten en zaden. Denk maar aan appel, peer, eikels, beukennootjes, hazelnoten, tamme en wilde kastanjes en de kleurige bessen aan vele struiken. Over vruchten en zaden vandaag een praatje. Elke bloem van een plant wordt, als er een bestuiving heeft plaats gehad, tot een vrucht. Denk maar aan appel, peer, kers, tomaat. In een vrucht zitten een of meerdere zaden. Een zaad: kers, pruim, perzik. Wat wij de pit (Brabants baak) noemen is het zaad met een zeer harde houtige zaadwand. Heel vaak meerdere zaden: appel, peer, tomaat, aardbei, aalbes, wat wij de pitjes noemen zijn de zaden. Alle planten sterven te eniger tijd af. De zaden zorgen ervoor dat de nieuwe planten komen en de soort blijft bestaan. Vandaag in het bijzonder iets over onze bomen en struiken die bessen dragen. De bessen zijn weer de vruchten waarin een of meer zaden. Bekende bessen zijn aalbes en kruisbes, tomaat. Ze smaken fris en daarom worden ze door ons gegeten. Tomaten, zwarte bessen en bosbessen zijn ook rijk aan vitaminen. In bos en veld groeien tal van bomen en struiken die zich in de herfst tooien met bessen. Deze bessen hebben meestal felle scherp aftekende kleuren en zo dragen ze ook bij tot aan de kleurrijkheid van het herfstbos. Voorbeelden die U allen kent: lijsterbes – fel oranje, vlier – paars violet tot zwart, Gelderse roos – rood, Amerikaanse vogelkers – zwart, krentenboompje – Rood/zwart. Deze bessen worden zeer gaarne gegeten door de vogels, speciaal de merels, lijsters en spreeuwen. Maar ook kleinere vogels zoals roodborst, mus, winterkoning lusten wel een besje. Ik vertelde U dat bessen zaden bevatten. Jonge pitjes komen uit die zaden en de soort blijft bestaan. Maar als nu de vogels de bessen opeten, missen de zaden hun doel zult U zeggen. Ogenschijnlijk is dat zo maar in werkelijkheid is het anders. In de vogelmaag verteert het vlees, maar de zaden hebben een houtige wand en deze komen onverteerd in de mest terecht en zo weer in het veld, waar ze kunnen kiemen. De vogels zijn juist een belangrijke schakel in de natuur van de besdragers. Stel: een lijsterbesstruik houdt zijn bessen. Deze worden overrijp, vallen af en komen onder de oude struik terecht. De zaden kiemen in het voorjaar. Maar omdat onder de moederstruik is voor de kiemplanten een zeer ongunstige plaats, veel schaduw, meestal droog omdar de wortels van de oude struik het water opnemen. Er kwam dus van de meeste zaden niets terecht. Nu de vogels de bessen eten worden juist de zaden verspreid en komen velen terecht op een plaats waar niets groeit. De kiemplanten hebben nu een veel gunstiger levenskans. Als we in onze dennenbossen wandelen, zien we tussen de bomen allerlei struiken groeien. De boswachter plantte de dennen of lariks maar al wat er aan struiken onder groeit, is uitgezaaid door de vogels of de wind. De vogels; lijsterbes, braam, kamperfoelie. Amerikaanse vogelkers, krentenboompje. De wind bracht er de elzen, berken en wilgenstruikjes. Eksters en kraaien zaaiden er, doordat ze in de vlucht de vrucht verloren, eikels, kastanjes, beukennootjes uit. Wat op het eerste gezicht strijdig is voor de natuur – het opeten van bessen – is juist goed voor de plant. De zaden worden weer verspreid. Als U goed oplet zult U wel merken dat de vogels ook smaak hebben. De eerste krentjes van het krentenboompje zijn binnen enkele dagen verdwenen. Ook lijsterbes en vliervruchten worden snel opgegeten. Maar wrange vruchten van de Gelderse roos blijven de hele winter hangen. Pas bij strenge vorst beginnen de merels eraan. Om de sierwaarde worden ook steeds meer besdragende heesters in tuin en park aangeplant. Vuurdoorn met fel oranje bessen sieren vele gevels. Hulst met zijn rode bessen spelen een rol met het kerstfeest. In parken zie je ook veel cotoneasters, meest met rode vruchten. Berberis roos – paars – zwart. Rozen met rode oranjebottels. Deze sierheesters vrolijken het park op in de herfst maar ook lang gedurende de winter. Bovendien zijn ze een welkom voedsel voor onze vogels in de schrale wintertijd. Hebt ge wel eens opgemerkt dat de heesters met bessen op zonderlinge plaatsen groeien? In de kop van knotwilgen groeien vaak vlierbes, Gelderse roos, kruisbes en kamperfoelie. Begrijpt ge nu hoe die struiken daar komen? De wegberm en de sloten worden wel eens keurig schoon gemaakt maar na enige jaren is alles weer begroeid mer braam, vlier, lijsterbes, enz. Verklaarbaar, nietwaar!

C. van Alphen †