Het Staatsbosbeheer is al jaren doende met het regelen van de natuur in Nederland en koestert plannen om in Nederland een soort oernatuur te creëren, alsof dit land niet een van de dichtst bevolkste ter wereld is. Men heeft daarvoor de elegante term ‘ontsnippering’ bedacht.
In de ruim 13 jaar dat we, na Hilversum, Dorst hebben verkozen als nieuwe woonplaats , konden we meteen al constateren, dat SBB ook de omgeving van Dorst heeft uitverkoren, zijn desbetreffende idealen hier te realiseren.
We mochten meemaken dat ons prachtige bospad, met medewerking van de gemeente Oosterhout, ondanks massale protesten van de gebruikers verdween. We zagen talloze onderdoorgangen bij snel- en secundaire wegen waren of werden aangelegd, waarvan nooit bewezen werd dat onze bedreigde diersoorten in voldoende mate daarvan gebruik maakten. In onze vorige woonplaats hebben we het meegemaakt dat een golfbaan moest verdwijnen, teneinde het gedierte een overgang te bezorgen over een weg en spoorlijn.
In arren moede is de gemeenteraad van onze familiestad Oosterhout nu een plan aan het voorbereiden om de bereikbaarheid van Dorst d.m.v. een soort obstakelpoort op het viaduct aan het begin van de drukbereden Hoevestraat min of meer te blokkeren. De gemeente Oosterhout heeft zich in het verleden al vaker een gewillig navolger van SBB betoond. Geldt de presentatie van familiestad soms alleen voor het gedierte des velds in de regio en bekommert men zich daar nauwelijks of niet om de bevolking van het kerkdorp Dorst ?
Bovendien hebben we, als trouwe gebruikers van de Hoevestraat, als fietser en als automobilist, en ook veelvuldig gebruik makend als wandelaar en fietser door het bos, nooit kunnen bemerken dat de fietsmogelijkheden zo gevaarlijk zijn in allerlei opzichten. We beschouwen de toezegging van een aparte fietsstrook, zoals geciteerd in het artikel van ‘evr’ in Week blad Oosterhout van 23 oktober 2013 dan ook als het oeroude
‘doekje voor het bloeden’ of te wel als het gebruikelijke zoethoudertje.
Naar we hopen kunnen bijgaande foto’s als bewijs voor het feit, dat de eindelijk provisorisch herstelde afrasterring rondom het benzine-station Kalix Berna als ongedacht bewijs gelden voor het feit dat de bevoegde instanties zich in werkelijkheid niet zo zeer bekommeren om de problemen van het bedreigde gedierte. Misschien wel een jaar lang is er niets gedaan aan de vernielingen in het hekwerk en werd alleen de officiële toegangspoort met een degelijk hangslot afgesloten. Hoeveel diertjes hebben die nalatigheid met vermorzeling door het verkeer moeten bekopen ? En nu moet ook de befaamde onderdoorgang ter plekke voor de zoveelste maal aangepast worden. Meer bewijs nodig ?
Geloven de beleidsmakers nu echt, dat de arme dassen, reeën, muizen etc. zo belust zijn op kennismaking met de soortgenoten aan de andere kant van de A27, dat ze herrie van het steeds drukker verkeer daarop en al dat gedoe op het viaduct zullen trotseren.
Daarom onderschrijven we volledig de hartenkreet van genoemde ‘evr’:
‘Kennelijk hebben al beestjes geprotesteerd en er wordt tegenwoordig <kennelijk >beter naar dieren geluisterd dan naar de mens’.
Tjits & Jacques Plaisier