zou je zeggen of minstens een ‘vorm van vandalisme’, wanneer iemand openbare plekken of privé eigendommen ongevraagd van kleurrijke afbeeldingen voorziet. Maar er is meer aan de hand in de wereld van deze informele kunstenmakerij. Zijn het vandalen of kunstenaars?

Is het u wel eens opgevallen, dat ook Dorst behalve de ‘Geit’ (officieel als kunst geaccepteerd) met nog andere exotische hoogstandjes opgetuigd is? Veel ervan is trouwens onder- tussen bij afbraak al gesneuveld en voor altijd uit ons blikveld verdwenen. Tot opluchting van de één, terwijl de ander ze misschien mist. Ik heb het over graffiti.

Langs het spoor, aan de Vliert, is een elektriciteitshuisje kleurrijk beschilderd, evenals, iets verderop aan de Parallelweg, een blauw betegeld hoogspanningsgebouwtje bij de volkstuintjes. Verder is een muur aan de achterkant van een schuur in de Baarschotsestraat en van een schuur van het eerste huis aan de Broekstraat ‘aangekleed’.

Zij hebben zich ook uitgeleefd op de glazen achterkant van kassen in de Baarschotsestraat en op de westelijke muur van de oude woning van wijle Sjoke Dekkers. De kassen zijn afgebroken en ook de opzichtige eyecatchers op de oude woning van mevrouw Dekkers zijn uit het zicht verdwenen.Iets verderop onder het viaduct aan de parallelweg naar het Cadettenkamp zijn er nog wel wat artistieke geurvlaggen te zien. Het stille pad langs het spoor is kennelijk een geliefde plek voor de graffiti artiesten. Stille en afgelegen plekken zijn vaak favoriet, omdat graffitikunstenaars zich daar ongestoord kunnen toeleggen op hun omstreden creaties.

Graffiti, letterlijk ingekraste tekeningen, is sinds het eind van de jaren 60 als subcultuur opgekomen en zette zich af tegen de gevestigde orde en de museale kunstcultuur. Kunst is voor iedereen, van alle dag, actueel en vluchtig; dat was de mening van de avant-gardistische stroming, die metterdaad in het openbaar afstand wilde nemen van ‘burgerlijke’ en ‘beperkende’ cultuurregels.

Aanvankelijk werd het ‘vluchtige’ en ‘openbare’ karakter van de stroming vooral gezocht en benadrukt door trams en treinen te voorzien van graffiti. Het laat zich raden dat de vervoersmaatschappijen er niet van gediend waren en de ‘vandalen’ probeerden op te sporen. Juist dát maakte het extra uitdagend om in korte tijd een opvallende boodschap op verboden locaties achter te laten.

Tijden veranderen en opvattingen passen zich aan aan de tijdgeest. Inmiddels zijn er wereldberoemde graffiti kunstenaars, die zich duur laten betalen voor hun talent. Bansky is een wereldbekende Britse kunstenaar die begon als graffitikunstenaar. Op een veiling, georganiseerd door niemand minder dan de zanger van U2, Bono, leverde een kunstwerk van Bansky ruim 1.100.000 euro op. Geld, dat ten goede is gekomen aan de aidsbestrijding in Afrika.

Subcultuur kan zo weer Cultuur met een hoofdletter worden en dat was dan eigenlijk ook weer niet de bedoeling.Ondertussen zijn er in Dorst nog een paar van die (kostbare ?) kunstwerken gratis te bewonderen.

HH